Peter Wohlleben – Beleef het bos

Er is nog weinig bekend over hoe belangrijk de tijd in de buik van de moeder voor ons is. Een op de tien zwangerschappen begint met een tweeling. Als een van de foetussen sterft, is dat voor de overlevende tweelinghelft een geweldige schok, waarvan hij of zij zich later niet meer bewust is. Er blijft een leegte in de ziel achter. De gevolgen van dit vroege verlies kunnen bijvoorbeeld eenzaamheid, onverklaarbare schuldgevoelens en een onvervulbaar verlangen naar eenheid zijn. De verloren tweelinghelft wordt overal gezocht.

Vanaf het eerste moment van de conceptie krijg je als mens in wording alles mee wat er om je heen gebeurt. Het lichaamsbewustzijn slaat alle ervaringen op. Je kunt waarnemen hoe je ouders met elkaar omgaan en hoe je moeder zich voelt. Wanneer je niet alleen bent in de baarmoeder, kun je je broertje of zusje gewaarworden. Je hoort zijn of haar hart kloppen, je ervaart hoe jullie allerlei bewegingen maken en samen spelen in de oceaan van het vruchtwater. Dan groeit de ander opeens niet meer. De harttonen worden steeds zwakker en de foetus sterft. Na je geboorte ligt er een sluier van vergetelheid over alles wat je voor die tijd beleefd hebt. Is alles wat je toen ervaren hebt echt spoorloos verdwenen?

Psycholoog Alfred R. Austermann en sociaalpedagoog Bettina Austermann begeleiden in hun Institut für Systemaufstellungen und Traumatherapie in Berlijn al vele jaren volwassenen en kinderen. Met goed onderbouwde feiten en aandoenlijke voorbeelden uit hun praktijk schetsen zij op een invoelende wijze welke uitwerkingen dit vroege verlies kan hebben en laten zij verschillende wegen zien om de ziel te helen.

“Dit boek heeft mij ontzettend aangegrepen. Ik heb er heel veel van mijzelf en mijn levensweg in teruggevonden. Daar ben ik heel blij mee.”
Brigitte Kupfer, München

“Spannend als een thriller, heel informatief en zorgvuldig onderzocht. Ik heb er veel aan in mijn werk met mijn patiënten.”
Michael Misgeld, arts, Berlijn

Hebben mensen net als sommige dieren een zesde zintuig voor gevaar? Is het mogelijk dat ons reukorgaan superieur is aan de speurneus van de hond? Hoe kan het dat ons immuunsysteem op de kleuren en de geur van het bos reageert? En omgekeerd: kunnen bomen ademhalen? Is er zelfs een soort hartslag bij ze meetbaar? En moeten we planten misschien als intelligente wezens beschouwen?

Opnieuw opent Peter Wohlleben ons de ogen aan de hand van de recentste wetenschappelijke inzichten en zijn eigen ervaringen over verbazingwekkende natuurverschijnselen. En hij laat ons zien dat de mensen in veel opzichten nauw verweven zijn met de natuur.